Dyrektor, lider, nauczyciel niezależnie od ról jakie przyjmujemy jesteśmy przede wszystkim ludźmi, ludźmi, którzy związani sprawami bliskimi sercu, mam na myśli rodzinę, wypełniają jak najlepiej inne obowiązki, w moim przypadku opiekuńcze wobec damy, mamy, staruszki.

W kontekście pracy lidera i opiekuna, osoby, która zatrzymuje się, żeby wysłuchać, doradzić jeśli jest taka właśnie potrzeba, a najczęściej, aby być obok, jest ze mną, jest we mnie Myślenie Krytyczne.

I zgadzam się z opinią wielu nauczycieli, że jest we mnie po prostu myślenie.

W sytuacjach wymagających i trudnych, podczas wędrówki przez szkolne korytarze, w gabinecie, sali gimnastycznej, w salach lekcyjnych, na podwórku szkolnym, w stołówce, bibliotece i na strychu,
w miejscach, które znamy jak nikt inny pytam : dlaczego?, jaki jest powód, że?
Odpowiadając i ponownie zadając sobie pytanie poszukuję głębi, poszukuję różnych punktów widzenia, myślę. Lubię pytać i wciąż zadaję pytania uczniom, rodzicom, nauczycielom, pracownikom obsługi i administracji. Zastanawiając się nad rozwiązaniem, innowacją, pomysłem sięgam do własnych doświadczeń i zatrzymuję się, stanowczo się zatrzymuję. Moje doświadczenia są moje, dobrze, że są, znam je doskonale, natomiast wartością, drogą , która często prowadzi do błyskawicznego rozwiązania problemu są często myśli, doświadczenia moich pracowników, innych ludzi.

Została ze mną wypowiedź mojego pracownika, który odpowiadając na pytanie : „ Jak się mu pracuje u nas  w szkole?” podkreślił, że bardzo dobrze, że słucham jego rad, że nie poprawiam go, że mu ufam, że jestem pierwszym jego dyrektorem przy, którym czuje, że jest potrzebny.

Myśląc krytycznie jak można by było postępować inaczej, przecież to nauczyciele, pracownicy, często uczniowie i rodzice są ekspertami w dziedzinach, o których mam marne pojęcie. Zatrzymujmy się, pomyślmy, zastanówmy się, zaufajmy naszym specjalistom.

Proponuję wszystkim dyrektorem spacer edukacyjny, wirtualny spacer, różne lekcje i inny etap zajęć. Krótka obserwacja, 10 minutowa, działań nauczycieli i pracy uczniów.  W swojej szkole zastosowałam rutynę myślenia krytycznego “Widzę. Myślę. Zastanawiam się”. Każdy nauczyciel otrzymał ode mnie informację zwrotną z trzema punktami:

1. Co zobaczyłam?
2. Co myślałam?
3. Nad czym się zastanawiam?

Odbyły się indywidualne spotkania w naszym wirtualnym pokoju nauczycielskim, spotkania pełne emocji, rozmów, pytań i planów. Kwestionowaliśmy własne oczywistości, łączyliśmy fakty, podążaliśmy za sobą. Bardzo rozwojowo dla mnie jako lidera, człowieka i tak myślę, twórczo, wartościowo dla moich nauczycieli, ludzi.

Spacerujmy jak najczęściej, sami, w towarzystwie i róbmy to w wielu wymiarach

Pozdrawiam, Agnieszka Pilch