Życzliwość oraz wiara we  własne możliwości i marzenia stały się  niedawnym tematem zdalnych lekcji w moich klasach wychowawczych, klasie 5b i 8b.

Nasze spotkania bazowały na postawach:

– Potrafisz analizować, tworzyć hipotezy, oceniać.

– Potrafisz przetwarzać informacje.

– Rozwiązujesz problemy.

– Myślisz o konsekwencjach.

Punktem wyjścia lekcji była RUTYNA MOST 1 do rzeczownika  życzliwość , więc rozpoczęliśmy od wyszukania skojarzeniach z tym słowem. Piątoklasiści zdecydowali, że życzliwość to akceptacja, pomaganie, miłość, szacunek i empatia. Ponadto powstały m.in. porównania: życzliwość jest jak ratunek i życzliwość jest jak rzucanie do kogoś miłym listem. Następnie obejrzeliśmy filmik:

 https://www.youtube.com/watch?v=Icx7hBWeULM&feature=share…

Okazało się, że bardzo wzruszyła nas historia jeża. Dyskutowaliśmy o jego uczuciach, relacjach klasowych. Uczniowie pięknie wypowiadali się na temat tego, co zaobserwowali, co ich zastanowiło (RUTYNA WIDZĘ…). Rozmowa nie dotyczyła tylko filmu, ale przede wszystkim relacji w naszej klasie.

Kolejnym krokiem było omówienie nawiązującą do filmiku grafiki, bo przecież bardzo ważnym jest w życiu zrozumieć, że postawę „nie potrafię tego zrobić”, należy zmienić na „jak mogę to zrobić”.

https://www.facebook.com/glucksschmiede/photos/a.159857130862003/1697263967121304/

Po kolejnych refleksjach i spostrzeżeniach przyszedł czas na rundkę z włóczką – wirtualną. Nie możemy rzucać do siebie miękkim kłębuszkiem, aby rzec dobre słowo, więc robimy to online. Każdy uczeń kieruje wypowiedź do koleżanki lub kolegi z klasy, decyduje przypadkowa kolejność. Uczniowie bardzo to lubią, jak i ja, no bo kto z nas nie pięknieje, nie uśmiecha się, kiedy słyszy o swoich zaletach.

Natomiast  na spotkaniu z Ósmoklasistami omówiliśmy krótką historyjkę, z pozoru przeznaczoną dla młodszych dzieci, z książki „Dziewczynki latają wysoko” R.D.Reguery. Tematyka dotyczyła każdego człowieka, bez względu na wiek czy płeć.

Czas izolacji, czas przygotowań do egzaminu, czas dojrzewania, nie jest łatwy. Moje nastolatki miewają lepsze i gorsze dni, jak każdy z nas. Szukamy sposobów, żeby rozmawiać o tym, co dla nas trudne.

Małe bohaterki książki mają plany i marzenia, tak jak moje Ósmoklasistki i Ósmoklasiści. Jednak często postawa „chcieć to móc” znika m.in. pod ciężarem postawy „nie uda ci się”, „uroda zewnętrzna”, „nierówność”. Przestajemy w siebie wierzyć, czujemy się coraz gorzej, rezygnujemy z planów, tak jakby ktoś powrzucał nam kamienie do kieszeni, butów, plecaków. Nie unosimy się na skrzydłach „móc”, poddajemy się, rezygnujemy.

Omówiliśmy treść książki. Szukaliśmy sposobów na to , aby zgodnie ze sobą szukać ścieżki dla realizacji pragnień i planów nastolatków. Na zakończenie zajęć skorzystaliśmy z grafiki #ziutkainspiruje, która domknęła temat kamieni w naszym codziennym życiu.

Rozmawialiśmy o tym, jak przeszkody i trudności zmienić w coś dla nas dobrego.  Uczniowie mieli interesujące przykłady tego, jak budować schody z porażek, trudności i zaskakujących problemów.  To jak z tą cytryną, musimy nauczyć się robić  lemoniadę,  a co za tym idzie, baaardzo dużo ze sobą rozmawiać  i dać sobie przestrzeń do błędów, bo to z nich rodzą się sukcesy.

Autor:  Agnieszka Lampkowska